In de meidagen van 1940 waren de Elburgers Joop ten Have en Tinus van de Wetering als dienstplichtige soldaten gelegerd in De Peel (Noord-Brabant). Na de Nederlandse overgave vluchtte een aantal soldaten via België en Noord-Frankrijk naar Engeland. Onder deze groep bevonden zich ook de Elburgers Joop ten Have en Tinus van de Wetering. Joop en Tinus kwamen uiteindelijk in Wolverhampton terecht. In hun vrije tijd voetbalden de beide mannen, zoals ze dat ook in Elburg hadden gedaan. Hun talent viel al vrij snel op. Na verloop van tijd werden Joop en Tinus geselecteerd voor het Nederlands militaire elftal. De beide Elburger voetballers mochten diverse interlands spelen waaronder zelfs een wedstrijd in een vol Wembley-stadion in Londen. Onvergetelijk waren de wedstrijden tegen de Belgen, de Fransen, de Tsjechen en de Engelsen. Dat het serieuze interlands waren, bleek wel uit het feit dat vooraf de officiële volksliederen werden gespeeld en dat bij de wedstrijden diverse hoogwaardigheidsbekleders zoals premier Gerbrandy, prins Bernhard en diverse ambassadeurs aanwezig waren.
In augustus 1944 landden Joop te Have en Tinus van de Wetering met de Prinses Irene Brigade op de stranden in Normandië. Vandaaruit hielpen de beide Elburgers mee West-Europa te bevrijden. Joop ten Have keerde medio juni 1945 (met zijn Engelse vrouw Lilly) terug naar Elburg. Van de legendarische interlandvoetbalwedstrijden zijn diverse attributen bewaard gebleven zoals programmaboekjes, speldjes, vaantjes en oorkondes.
Collectie Aart van ’t Hul
