Verzetsgroep Old Putten
Op initiatief van burgemeester Ulco de Vries (burgemeester van Doornspijk in de periode 1938-1960) werd in mei 1944 de verzetsgroep Old Putten opgericht. Deze groep sloot zich aan bij de R.V.V. (Raad van Verzet). In oktober 1944 heeft de groep Old Putten gedropte wapens gehaald van het landgoed van de familie Van Beuningen (Noorderheide). De groep bestond uit zeven mensen, waaronder L.O.-ers uit Elburg en R.V.V.-ers uit Doornspijk. De buit bestond uit ongeveer 50 stenguns en flink wat munitie en werd per bakfiets (met valse papieren) opgehaald en naar de Polderschuur (nabij Noordeinde) overgebracht. Van daaruit werden de wapens weer verdeeld over verschillende plaatsen: Elburg, Wezep, Hattem, Zwolle en Kampen. In november 1944 werd op het landgoed Old Putten een schietbaan gegraven in de vorm van een loopgraaf. Met een accu werd voor verlichting gezorgd. De schietbaan was geluiddempend.
De groep Old Putten was tenminste drie keer betrokken bij het opblazen van een spoorlijn op het traject Amersfoort-Zwolle. Op 5 september 1944 werd het spoor op twee plekken vernield. En op 8 november was de groep betrokken bij het vernielen op zeven plekken (in beide richtingen) van de spoorlijntraject Amersfoort-Zwolle. Omstreeks Pasen 1945 werd opnieuw een deel van de spoorlijn opgeblazen. Enkele gestolen Duitse- en marechaussee-uniformen werden gebruikt voor het vorderen van fietsen. Deze fietsen werden in veel gevallen beschikbaar gesteld aan koeriers. Ook was de groep betrokken bij een dropping in de buurt van Kamperveen. Onder de cryptische zin Er zijn veel witte olifanten in Afrika werden bij deze dropping seintoestellen afgeworpen.
In februari 1945 werd op het gemeentehuis van Doornspijk een deel van het Bevolkingsregister gestolen door de gebroeders Simon en Wim van Eyck van Heslinga. Aanleiding voor deze overval was het feit dat de Provinciale Commissaris opdracht had gegeven om de bevolkingsregisters over te brengen naar Apeldoorn. Een enorm verlies voor de groep was de dood van Nicolaas Samuel Rambonnet. Hij sneuvelde in de vroege morgen van 13 april 1945 bij het bewaken van enkele bruggen nabij Heerde.
In juni 1945 kwam de groep Old Putten voor het laatst bijeen. Een deel van de groep had zich maanden eerder aangesloten bij de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten (N.B.S.). Een aantal leden had zich in de zomer van 1945 aangemeld als vrijwilliger voor de Marine, de Luchtmacht en voor uitzending naar Nederlands-Indië. De afscheidsbijeenkomst vond plaats op De Haere, in de woning van groepsleider Henk Baud, de plek waar tijdens de oorlogsjaren vaak in het geheim werd vergaderd en wapens werden verdeeld.
Henk Baud
Jhr. ir. Hendrik Maximiliaan (Henk) Baud werd geboren op 16 december 1921 te Den Haag. Zijn ouders waren Jean Chrétien baron Baud (1893-1976) en Augusta Isabelle Alexandrine barones van Dedem (1893-1978). Henk Baud (schuilnaam Henk Doornspijk) speelde tijdens de oorlogsjaren een belangrijke rol in het verzet. Hij was commandant van de verzetsgroep Old Putten. Ook zijn vriendin Cathérine van Heemstra (schuilnaam Kitta) deed volop mee in het verzetswerk. Na de oorlog werkte Henk Baud als elektrotechnisch ingenieur voor de Shell. Hij trouwde op 30 oktober 1948 te Den Haag met Cathérine Jeanne Antoinette van Heemstra (1909-1996). In 1950 vertrok hij met zijn gezin naar Indonesië (Platjou). In 1952 keerde het gezin terug naar Nederland. In de periode 1954-1964 woonde het gezin Baud in Texas. Henk Baud en zijn vrouw kregen twee dochters: Isa (1950) en Charlotte (1953). Hendrik Maximiliaan Baud en Catherine baronesse van Heemstra hebben na de oorlog beiden het Verzetsherdenkingskruis ontvangen. Henk Baud stierf op 22 februari 1972 in Baarn op 50-jarige leeftijd. In het In Memoriam werd over het leven van Jhr. ir. H.M. Baud onder andere het volgende geschreven:
Als tegenwicht voor het bezig zijn met de geest was Henk actief in diverse takken van sport, zoals atletiek, kanovaren, bergbeklimmen, fietsen, schaatsenrijden, zeilen en trampoline springen. Vooral de Te Werve-atleten zullen zijn enthousiasme voor prestatielopen en wedstrijden, maar in het bijzonder zijn kameraadschap tijdens deze evenementen ten zeerste missen. Eén van de hoogtepunten uit zijn sportleven was zij levensgevaarlijke tocht met een eenpersoonskano in de stroomversnellingen van de Grand Canyon tijdens zijn verblijf in de Verenigde Staten. De Elfstedentocht op de fiets had hij reeds driemaal gereden. Zijn grote wens die tocht ook nog eens op de schaats te mogen rijden, is nimmer in vervulling gegaan, omdat er na zijn overplaatsing uit Texas naar Den Haag geen tocht georganiseerd kon worden.
ALIE ELIZABETH TER VELDE (1924-1945)
Tijdens de razzia op het landgoed Old Putten fietste de 20-jarige Alie (Elizabeth) ter Velde op 13 februari 1945 langs de Puttenerbeek. Ze was naar Hendrik Vlieger op de Hoge Enk geweest om een zakje rogge en een busje melk te halen. Juist op dat moment deed de Sicherheitspolizei een overval in huize Old Putten. Alie ter Velde raakte door deze actie in paniek en probeerde zo snel mogelijk weg te komen. Dat werd haar fataal. Ze werd in de rug geschoten en stierf ter plekke. Aaltje (Alie) Elizabeth ter Velde werd op 15 mei 1924 geboren te Epe. Haar ouders waren Lambertus ter Velde en Elisabeth Jager. Met haar moeder, zuster en broer kwam ze in 1937 in Elburg wonen. Haar moeder was weduwe en trouwde in dat jaar met Jacob van Driesten. Het gezin woonde aan de Zwolseweg 7A (momenteel Vackenordestraat).
Alie ter Velde werkte tijdens de oorlogsjaren, samen met Betje Stoffer en Aartje Leusink, bij burgemeester Van Lynden aan de Jufferenstraat 21. Ze had verkering met Harm Westerink. Alie ter Velde werd op maandag 19 februari 1945 begraven op de Algemene Begraafplaats aan de Nunspeterweg. Honderden belangstellende Elburgers stonden uit eerbied langs de kant van de weg. De lijkkoets werd getrokken door twee paarden met zwarte dekkleden. Twaalf dragers liepen aan weerszijden van de koets. Op de grafsteen van Alie ter Velde staan de woorden uit Jacobus 1 vers 11: Want de zon is opgegaan met de hitte en heeft het gras dor gemaakt en zijne bloem is afgevallen, en de schoone gedaante haars aanschijns is vergaan.